Samkennd í eigin garð við kveikjum (triggers)

​

Æfing 1

 

Hvernig bregstu við kveikjum?

• Hvaða aðstæður eða hlutir leiða til þess að þú dæmir eða gagnrýnir þig? (útlitið, námslega getu, starf, uppeldisfærni o.s.frv.)

• Hvaða orð notar þú um sjálfa/n þig þegar þú tekur eftir einhverjum göllum eða mistökum (segir þú særandi eða móðgandi hluti við þig eða sýnirðu þér meira mildi eða skilning)?

• Þegar þú ert mjög gagnrýnin/n á sjálfa/n þig, hvernig líður þér í líkamanum?

• Þegar þú tekur eftir einhverju við sjálfa/n þig sem þér líkar ekki, dregurðu þig í hlé frá öðrum eða finnurðu tengingu við annað fólk sem eru heldur ekki fullkomin?

• Hverjar eru afleiðingarnar af því að sýna sjálfri/sjálfum þér svona dómhörku? Finnst þér það hvetja þig áfram í lífinu og veita hamingju eða dregur þetta úr þér og gerir þig dapra/n?

• Hvernig myndi þér líða ef þú gætir samþykkt sjálfa/n þig, nákvæmlega eins og þú ert? Hræðir tilhugsunin þig eða gefur þér von, eða bæði?

​

​

Hvernig bregstu við mótlæti eða erfiðleikum?

• Hvernig kemurðu fram við sjálfa/n þig þegar þú þarft að takast á erfiða hluti? Hunsaru vanlíðan sem þú finnur fyrir og einbeitir þér eingöngu að því að leysa vandamálið, eða stopparðu og hlúir að þér, eða bæði?

• Gleymirðu þér í ,,drama" sem tengist því sem er í gangi og gerir meira mál út úr þessu en þú þarft, eða nærðu að halda betri yfirsýn?

• Finnst þér þú draga þig í hlé frá fólki þegar illa gengur, pirrast jafnvel yfir að aðrir hafi það mikið betra en þú, eða nærðu að horfa á aðstæðurnar með það í huga að allir þurfi stundum að takast á við vesen eða vandamál? ​

​

Ef þér finnst þér vanta samkennd í eigin garð, getur verið að þú sért að gagnrýna þig fyrir það líka? Ef svo, þá er gott að staldra við. Prófaðu að finna fyrir samkennd í eigin garð, hversu erfitt er að vera ófullkomin manneskja í þessum flókna og kappsama samfélagi sem við búum í. Flest okkar alast upp í menningu þar sem lítið svigrúm er fyrir samkennd í eigin garð. Okkur er sagt að við séum löt og tilætlunarsöm ef við erum ekki hörð við okkur eða rífum okkur niður. Skilaboðin eru oft þau að hversu oft við reynum, þá er okkar besta einfaldlega ekki nóg. Núna er tækifæri til þess að prófa að gera hlutina á annan hátt. Við njótum góðs af því að sýna okkur meiri samkennd - og einmitt núna rétti tíminn til þess að byrja!

​​

​

Æfing 2

​

Að skoða samkennd í eigin garð í gegnum skrif

​

Allir hafa einhvern tímann hugsað um eitthvað sem þeim líkar ekki við sjálfan sig, eitthvað sem vekur upp skömm, óöryggi eða að finnast þú ekki ,,nógu og góð/ur". Hluti af því að vera manneskja er að vera ekki fullkomin, vita ekki allaf hvað þú ert að gera og stundum ganga hlutir ekki upp, eða bara klúðrast. 

 

Skrifaðu um aðstæður sem komu upp og vöktu upp vanlíðan hjá þér í eigin garð (útlit, vinnu eða vina- eða ástarsamband). Hvernig leið þér? Fannstu fyrir ótta, sorg, leiða, óöryggi eða reiði? Hvaða tilfinningar komu upp þegar þú hugsar um þessa hlið á þér? Þú þarft engum að sýna hvað þú skrifar, svo endilega skrifaðu það sem kemur upp. Leitastu við að finna fyrir  Try to just feel your emotions exactly as they are – no more, no less – and then write about them.

Part Two:

Now think about an imaginary friend who is unconditionally loving, accepting, kind and compassionate. Imagine that this friend can see all your strengths and all your weaknesses, including the aspect of yourself you have just been writing about. Reflect upon what this friend feels towards you, and how you are loved and accepted exactly as you are, with all your very human imperfections. This friend recognizes the limits of human nature, and is kind and forgiving towards you. In his/her great wisdom this friend understands your life history and the millions of things that have happened in your life to create you as you are in this moment. Your

particular inadequacy is connected to so many things you didn’t necessarily choose: your genes, your family history, life circumstances – things that were outside of your control.

Write a letter to yourself from the perspective of this imaginary friend – focusing on the perceived inadequacy you tend to judge yourself for. What would this friend say to you about your “flaw” from the perspective of unlimited compassion? How would this friend convey the deep compassion he/she feels for you, especially for the pain you feel when you judge yourself so harshly? What would this friend write in order to remind you that you are only human, that all people have both strengths and weaknesses? And if you think this friend would suggest possible changes you should make, how would these suggestions embody feelings of unconditional understanding and compassion? As you write to yourself from the perspective of this imaginary friend, try to infuse your letter with a strong sense of his/her acceptance, kindness, caring, and desire for your health and happiness.

After writing the letter, put it down for a little while. Then come back and read it again, really letting the words sink in. Feel the compassion as it pours into you, soothing and comforting you like a cool breeze on a hot day. Love, connection and acceptance are your birthright. To claim them you need only look within yourself.

​

​

​

​